Ambiorix Kazerne

Toen de nazi’s, na machtsovername, de situatie in Duitsland in de tweede helft van de jaren ’30 sterk wijzigden, begon iedereen in Europa in een hoog tempo zijn leger uit te breiden en te moderniseren.

De bestaande kazernes hadden te weinig capaciteit om dit grotere leger te huisvesten en er werd een bouwprogramma gestart, dat brak met de tot dan toe gevoerde praktijk. Nederland vervulde hierin een pioniersrol. Kapitein der genie A.G. Boost kreeg de opdracht om de 16 infanteriekazernes te ontwerpen bestemd voor de zogenaamde grensbataljons. Op zeer korte tijd (eind 1937) werd onder zijn leiding een grondplan voor twee types ontworpen, beide volgens het paviljoensysteem. Het eerste type bestond uit een hoofdgebouw met toegangspoort met daarachter een exercitieterrein, omgeven door drie legeringsgebouwen en een keukengebouw. In het hoofdgebouw werden ondermeer het stafbureau, de wacht met cellen, de kantine en de sportzaal ondergebracht. De grotere kazernes hebben hiervoor aparte gebouwen.
Het tweede type was bestemd voor een regiment en wordt soms beschreven als afgeleide van het eerste type. In plaats van een poortgebouw zoals bij het eerste type, zijn er drie losse gebouwen die beter gedetailleerd zijn en rijker uitgevoerd, vergelijking met de aanzienlijk soberdere variant op de bataljonskazernes.
Voor alle kazernes gold dat van de basisplattegrond afgeweken werd, als de vorm van het bouwkavel dit vereiste. De uiteindelijke vormgeving gebeurde onder verantwoording van de eerstaanwezend officier van de plaatselijke dienstkring der genie.

De Ambiorix Kazerne

De eerste steen werd gelegd op 2 augustus 1939 door luitenant-generaal Denis, minister van Landsverdediging.
Geen jaar later werd de kazerne, die nog steeds in aanbouw was, door de Duitsers opgevorderd en verder afgewerkt gedurende de bezetting van 1940-1944. De speciaal getrainde scherpschutters van het Maschinengewehr-Scharfschützen-Ausbildungscommando West werden er opgeleid.

Op 8 augustus 1948 vernielde een brand een groot deel van de Technische School van de Luchtmacht te Saffraanberg. We school werd vier jaar lang ondergebracht in de Ambiorix Kazerne.

Stijl
De gebruikte vormentaal kan het best omschreven worden als nieuwe zakelijkheid. De stijl wordt gekenmerkt door het gebruik
van baksteen, door een uitgebalanceerde asymmetrie tussen het horizontale en het verticale, door het zoeken naar nieuwe hoekoplossingen en door de verdeling van vensters in horizontale stroken, het gebruik van de z.g. ‘Dudok-voeg’ en
keramiektegels, evenals de overname van decoratieve elementen zoals de vlaggenmast of de bol.
Ook het romantisch kubisme/baksteenarchitectuur, term die door J.J. Vriend (Nieuwere architectuur, Amsterdam 1935) die wordt gebruikt om het oeuvre van W.M. Dudok in de periode 1923-1929 te omschrijven, is van toepassing. Bedoeld wordt een niet rationele toepassing van geometrische vormen. In het romantisch kubisme worden geometrische basisstructuren op gevoelsmatige wijze gecombineerd.