In 1838 werd in Rutten het driehoekige terrein ten westen van de weg uitgekozen als locatie voor een suikerraffinaderij met annexe stokerij en directeurswoning.
De gebouwen waren eigendom van baron Emest Desezeille van Hamal.
Tijdens het Keizerrijk was suikerbietenteelt in Droog-Haspengouw en Brabant verplicht om het tekort aan koloniale rietsuiker (ten gevolge van de Continentale Blokkade) op te vangen.
De Ruttense suikerfabriek maakte van in het begin gebruik van een stoommachine. Vrij snel
werd aan de raffinaderij ook een stokerij toegevoegd. Door de oprichting van de beter
uitgeruste fabriek in het nabijgelegen Crisnée werden de activiteiten in Rutten echter reeds na
enkele decennia gestaakt. De gebouwen en de omgeving werden in 2002 beschermd.
