Het voetbalstadion van KSK Tongeren op de Motten, hier beleefde menig voetbalsupporter, jong en oud, mooie momenten. In de gouden jaren ‘70 nam Tongeren bijna jaar na jaar deel aan de eindrondes in de tweede voetbalklasse. Dat werd uiteindelijk begin jaren ‘80 beloond met het promoveren naar de hoogste klasse, onder leiding van wijlen Jef Vliers.
De beslissing om het voetbal weg te halen uit het centrum betekende dan ook min of meer de doodsteek voor KSK Tongeren.

Een voetbalstadion is een publieke ruimte en hoort thuis in de nabijheid van de stad, niet op een bedrijventerrein ver weg waar je enkel met de auto kan geraken.

De warmste clubs met de meest hechte supporters zijn die met een stadion in het hart van de stad. Het stadion van seizoensrevelatie Union ligt in het Dudenpark in Vorst. Maar ook een wereldclub als Liverpool erkende dat het voortbouwen op het erfgoed en de herinneringen van het bestaande stadion de beste manier was om de sfeer en de beleving te verbeteren. Bij ons trok men de ziel uit de SK toen men besliste om naar Tongeren-Oost  te verkassen.

Het Tongerse stadsbestuur wil nu de rijzige en beeldbepalende zittribune op De Motten vervangen door een banaal kleedkamergebouw. Het bestuur zal wel verschillende argumenten aanbrengen om het slopen te verantwoorden, zoals ‘te prominent aanwezig in het vernieuwde stadspark’ (aldus schepen Patrick Jans), de veiligheidsproblemen of de aanwezigheid van betonrot. Dit doet erg denken aan de bekende uitspraak van vroegere radio presentator Wiet van Broeckhoven: ‘Een politicus heeft voor elk probleem een oplossing: simpel, duidelijk en verkeerd.’

Niemand twijfelt aan het feit dat de kleedkamers in de huidige toestand onbruikbaar zijn. Sporters verdienen deftig sanitair. In de zestig jaar dat het gebouw er staat werd het éénmaal gerenoveerd. Een tweede maal dringt zich op. Maar een afbraak is onnodig. Welke eigenaar breekt z’n hele huis af omdat ie een nieuwe badkamer nodig heeft? Niet alleen is het duur, het afvoeren en verwerken van al het beton- en steenpuin heeft een grote ecologische impact.

Het oude stadion is met zijn wijd overkragende betonnen constructie een sterk staaltje van architectuur. Mits een grondige renovatie van de zittribune, annex kantoorruimtes en kleedkamers, biedt dit veel meer mogelijkheden dan hetgeen men er ons in de plaats voor wil geven. 

We moeten voorzichtig omgaan met het bestaand patrimonium. Ook de tribune is erfgoed en maakt deel uit van onze Tongerse identiteit. 

De Tribune werd gebouwd in het nieuwe park De Motten. De aanleg ervan vormde samen met de aanleg van de ring en de bouw van de varkensmarkt een grote stap in de stadsontwikkeling na de tweede wereldoorlog. Dit gebeurde in de aanloop van Expo ’58, een tijd van hoop en geloof in de toekomst. Met het samengaan van het katholieke ‘Cercle’ en het socialistische ‘Patria’ brak de Tongenaar voor de eerste keer, via het voetbal, met de traditionele zuilen. Zo vormde de tribune aan de Motten niet alleen een ‘landmark’ in de stadsontwikkeling maar was het ook een mijlpaal in de culturele ontwikkeling van de Tongenaar.

Met het neerhalen van de tribune wordt de ambitie om weer meer volk naar de Motten te halen definitief opgeborgen. Sportevenementen zoals voetbal voor een groot publiek, culturele evenementen zoals Tongeren 2000 of het Vikingfestival hebben voortaan geen plaats meer in de oudste stad. En zo wordt de verkiezingsbelofte van onze burgemeester om het voetbal weer naar de Motten te halen een loze belofte.